Akapit wydawcy: Powonienie Karnowskiego

Rozgadał się po radiach Jacek Karnowski.

Widzi pod lasem to, czego nie widzi pod własnym nosem.

Władzy obecnej zarzuca nepotyzm i kolesiostwo, wobec władzy własnej pozostaje bezkrytyczny. Drażni go polityka kadrowa, na którą nie ma wpływu - własną zaś uznaje za cnotliwą. Mściwie wytyka nowym prezesom starych spółek zatrudnianie dziennikarzy i wydawców, którzy go krytykowali.
Wyposażając bliski sobie klub siatkarek w gotówkę za usługi reklamowe, wydaje we własnej sprawie zarządzenie, którego jest jednoosobowym beneficjentem. Do dziś nie zwrócił 43 tys. złotych, które pozyskał dzięki osobistej dla siebie uprzejmości. To nepotyzm w czystej postaci, zauważa prof. Antoni Kamiński, gdy urzędnik jest beneficjentem własnego procedowania. Smród tego przypuszczenia nie drażni powonienia Karnowskiego. Nawet sekretarze PZPR, z którą jest rodzinnie powiązany, nie wpadali na takie pomysły. Żaden z nich zresztą nie przetrwał 26 lat na posadzie płatnej z budżetu.

Nie jest też ani nepotyzmem, ani kolesiostwem delegacja do rady nadzorczej lotniska, którą Karnowskiemu zapewnił marszałek Struk, kolega z tej samej dzielnicy politycznej. Sam Karnowski też wie jak się zachować. Do rady nadzorczej Ekodoliny, lub na pełnomocnika Aquy Sopot, kieruje swojego asystenta, w którym pokłada nadzieje przedprezydenckie.

Trudno żeby kierował Jerzego Halla, który po Karnowskim zachowań etycznych się nie spodziewa.

Karnawał z Karnowskim szybko się nie skończy. Źli ludzie zaczęli dziwne rzeczy zeznawać w prokuraturze, po wysypiskach śmieci latają kartki z zapisem rozmów z prezesem SKT Bartłomiejem Białaszczykiem. Ociekają słodyczą i zrozumieniem. Jak to między kolegami.

Wnet ktoś je opublikuje.

Marek Formela