Posterunek Straszyn: Świetny polityczny thriller, niestety prawdziwy

Film „Reset” prof. Sławomira Cenckiewicza i red. Michała Rachonia ogląda się jak polityczny thriller. Zrobiony dobrze technicznie we wnętrzach, gdzie miały miejsce główne wydarzenia (m.in. Londyn, KPRM Warszawa etc.) nieźle zmontowany o zaskakujących zwrotach akcji jakie miały miejsce w realnym świecie. Niestety to nie jest fikcja, ani zmyślona fabuła, czy też fabularyzowany dokument. To czysta prawda o naszej ostatniej historii i rządach ekipy Donalda Tuska, które pośrednio doprowadziły do umożliwienia Moskwie ataku na Ukrainie. Może to dla wielu brzmi fantastycznie lub propagandowo (w końcu zbliżają się wybory), ale to niestety czysta prawda wsparta archiwalnymi dokumentami oraz rzetelną wiedzą o bliskiej przeszłości.

W oczy uderzyły mnie dwie rzeczy, które umknęły mojej pamięci. W filmie pokazane zostały starania pierwszego rządu Prawa i Sprawiedliwości, które vetem w Brukseli blokowały Moskwie wszczęcie rokowań z państwami Zachodu celem przystąpienia do OBWE, co z kolei otwierało jej drogę do Światowej Organizacja Handlu – międzynarodowemu stowarzyszeniu z siedzibą w Genewie, stanowiącego kontynuację Układu Ogólnego w Sprawie Taryf Celnych i Handlu. Tzn., że przed 2008 r. ówczesne polskie władze zrobiły wszystko, żeby nie wpuścić Rosji „na światowe” salony, póki nie przerwie swojej imperialnej polityki połączonej z mordami politycznymi.

Niestety pierwszą rzeczą, którą zrobiła następna po premierze Jarosławie Kaczyńskim ekipa Donalda Tuska był reset stosunków z Moskwą na rok przed Waszyngtonem. Cofnięto veto i Władimir P. odetchnął z ulgą.

Drugim interesującym fragmentem tego filmu są wspomnienia ówczesnej szefowej resortu spraw zagranicznych Anny Fotygi, której opowieści jak działał ówczesny MSZ powodują, że włosy stają dęba na głowie.

Jeśli ktoś nie oglądał polecam. I nie radzę kierować się wrzaskiem działaczy Platformy Obywatelskiej, którzy krytykują ten dokument obrzucając go epitetami, co z merytoryczną krytyką nie ma nic wspólnego. Z drugiej strony co mają robić? Tak było i trudno to ukryć. Sam z niecierpliwością czekam na kolejny odcinek.

Andrzej Potocki