Posterunek Straszyn: Pani Joanny bajki z mchu i paproci

Joanna Parniewska znana jako „Pani Joanna” powoli się rozkręca. Ostatnio brylowała w Sejmie i pod komisariatem. Zebrał tam się tłumek jej zwolenników. Kiedy tylko usłyszeli, że Parniewska rozpoznała policjantów wśród funkcjonariuszy obstawiających krakowski posterunek i byli to rzekomo ci sami, którzy interweniowali podczas głośnej wizyty w szpitalu rozległy się wrzaski: „Hańba! Hańba!”. Odgrywające rolę uciemiężonej przez stróżów prawa Parniewska nawet puściła oczko do jednego z nich. Ten ponoć, według opowieści „Pani Joanny”, zawstydził się. Potem było jeszcze lepiej. - Ci policjanci, którzy tutaj stoją, to ci sami, którzy wzięli udział w tym wszystkim – nakręcała atmosferę główna postać zgromadzenia. Podekscytowana zbieranina zaczęła wrzeszczeć: „Raz, dwa, trzy j….ć psy”, powtarzając tę wulgarną frazę kilkakrotnie.

Problem polega na tym, że „Pani Joanna” nakłamała. Wśród policjantów oddzielających rozkrzyczaną gawiedź od komisariatu nie było żadnego, który by brał udział w interwencji ochraniającej kobietę przed nią samą w sytuacji kiedy mówiła swojej psychiatrze, że chce popełnić samobójstwo. Później w wywiadzie dla „Wysokich obcasów” dodatku Gazety Wyborczej zaprzeczyła, jakoby miała zamiar popełnić samobójstwo. Widać Parniewska ma tzw. silne parcie na szkło i zero problemów z łganiem jak z nut, bo jeszcze wpadła na posiedzenie parlamentarnego zespołu ds. praw kobiet. Tam z kolei snuła opowieść o wrażeniach i doznaniach po zażyciu tabletki poronnej za 330 zł – jak sama stwierdziła. Mało smaczne były to wywody o anatomicznych szczegółach, ale swoją rolę gra się do końca. Tym bardziej, że kłamczuchy, jaką jest Parniewska (większość swoich historii wyssała z palca) słuchają jak zaczarowani ludzie, których kolokwialnie określa się frajerami, a swoich łam udzielają media kierowane przez cyników. Ale cóż można począć, kiedy ktoś tęskni za krainą dzieciństwa i dobrą nocką „Bajki z mchu i paproci”. Niestety jednak sprawa jest poważniejsza niźli się mogło by niektórym wydawać, bo gra się tu niezrównoważona psychicznie osobą, a w tle jest ludzkie życie.

Andrzej Potocki