Czekając na prezydenta

Kalendarium prezydenta miasta przewidywał w poniedziałek dużo zajęć. Za dużo i to w nierealnych odstępach czasu. Wybrałem się do jednego z miejsc, o których była mowa w kalendarzu prezydenckim.

Godzina 12.00 Stowarzyszenie Opiekuńczo Resocjalizacyjne Prometeusz ul. Majora Sucharskiego w Gdańsku. Ośrodek mieści się na terenach należących do PKP. Odludzie.

SORP zajmuje dwa kolejowe budynki, przedzielone szeregiem torów, po których manewrują pociągi. Jeden z budynków zajmują kobiety samotne, w drugim (łącznie 90 miejsc) rodziny z dziećmi. Mieszkających tu od wielu już lat jest sporo. To bezdomni i ci, którzy uciekli przed domową patologią - pijaństwem znęcaniem się. Wizyty "tatusiów" w ośrodku nie rzadko kończą się wybitą z kopa szybą. Ale są też i tacy, którzy mieszkają tu od urodzenia, jak bliźniaki Kacper i Kamila (4 lata). 

Otoczenie ośrodka to niszczejący wokół majątek PKP, który nie napawa optymizmem. Widać tu wyrażnie brak ręki gospodarza. A o wypadek bawiących się tam dzieci nie trudno. Luźno leżące, na spadzistym dachu dachówki, cegły walające się wokół, glinianka, czy też przetaczane wagony, wymagają ciągłej czujności. W stojącym nieopodal budynku, w którym mieściła się stolarnia PKP, a teraz niezabezpieczonym i straszącym pustymi oczodołami, pękła rura. Mimo interwencji pracowników SORP, woda lała się przez dwa tygodnie, nim przyszedł ktoś do zabezpieczenia awarii. Ktoś za to musiał (czytaj my) zapłacić. Mieszkańcy ośrodka, pozbawieni własnego lokum, z bólem serca patrzą na tak niszczejące mienie, które niewielkim kosztem mogło być zagospodarowane i pełnić pożyteczną rolę. Takich przykładów w Gdańsku mamy, niestety wiele. 

Jest godzina 14.00. Żadnego sygnału od pana prezydenta. Ja rezygnuję z dalszego czekania. Rezydenci ośrodka i personel nadal pozostają w pełnej gotowości.
Czekają na Godota. Czy tylko oni?
Maciej Kostun
Fot. Maciej Kostun