Dośla: Nie ma dialogu z głuchą władzą

Z Krzysztofem Doślą, przewodniczącym NSZZ „Solidarność” w Regionie Gdańskim rozmawia Artur S. Górski

- Czy niebawem dojdzie do starcia - NSZZ „Solidarność” z rządem w ogólnopolskiej akcji protestu?
Krzysztof Dośla: Rząd PO-PSL nie przedstawił nam harmonogramu realizacji podstawowych postulatów Związku oraz nie wstrzymał prac nad zmianami w przepisach prawa pracy. Władza pozostała głucha na żądanie podjęcia rzeczowego dialogu nad rozwiązaniami antykryzysowymi. Rząd Donalda Tuska nie ma zamiaru wycofać się z prac nad niekorzystnymi zmianami w prawie pracy.

- Premier Tusk ma alibi dla „twardego” stanowiska – bezrobocie. Osią sporu z koalicją PO-PSL jest prawo pracy?
Krzysztof Dośla: Nie możemy się zgodzić, aby w sytuacji, w której znajdują się polskie rodziny, pogarszać  warunki zatrudnienia, ciężar kryzysu gospodarczego przenosząc na barki pracowników. Rozwiązania proponowane przez rząd i grupę posłów PO nie wpłyną na poprawę sytuacji, na zwiększenie lub utrzymanie miejsc pracy. Spowodują zaś, że bogaci staną się jeszcze bogatsi, a biedni jeszcze biedniejsi. 

- Pracownik, pracując osiem godzin dziennie, z trudem wiąże koniec z końcem, otrzymując głodowe wynagrodzenie…
Krzysztof Dośla: Obywatelski projekt ustawy o płacy minimalnej od półtorej roku leży sobie w Sejmie. Na pytanie dlaczego od lipca 2011 roku nie mogą spotkać się dwie sejmowe komisje by procesować nad projektem otrzymujemy lakoniczną odpowiedź o braku koniecznego stanowiska rządu. Wobec naszych propozycji stosowana jest obstrukcja.

- „Solidarność” nie akceptuje też zmian w polityce finansowania oświaty?
Krzysztof Dośla: Przenoszenie ciężaru zadań oświatowych na samorządy skutkuje zamykaniem szkół i pogorszeniem warunków nauczania. Postawienie problemów oświaty samorządom, które de facto nie mają możliwości ich rozwiązania i stanie z boku jak by nic się nie stało jest typowe dla rządzącej opcji. Przecież chodzi tu o działanie wymierzone w naszą przyszłość. Rząd winien w końcu skupić się na tworzeniu warunków do podejmowani pracy przez absolwentów. Młodzi ludzie bez pracy są w grupie przegranych. Wybierają więc inne kraje jako miejsce swojej aktywności zawodowej.