Akapit wydawcy: Dulcynea znad Motławy

Aleksandra Dulkiewicz nie zwalnia.

Jej niesamorządową pasją jest polityka zagraniczna.

Uprawia ją z właściwym Jackowi Karnowskiemu polotem.

Nie przysparza tym sobie politycznej powagi, łasa na splendory niczym Dulcynea Don Kichota.

Odbierając 220 tys. złotych z rąk króla Hiszpanii staje się zakładnikiem prywatnej próżności.

Ma bowiem na użytek własny ponad 3 mld złotych czym demokratycznie obdarowali ją gdańszczanie.

Nawet król Hiszpanii wie że to góra pieniędzy w porównaniu do datku jego wysokości.

Lichy ten grosz powinien jednak parzyć dłonie.

Samorządność w Hiszpanii nie wydaje się modna. Nagradzając gdańską prominentkę za jej ponadustawowy temperament samorządowy karze się bowiem wiezieniem samorządowców z Katalonii.

Król jest więc obłudny, ale w hipokryzji swojej ma towarzyszkę godną siebie.

Z 21 postulatów, które samorządowi rebelianci ,w tym pomorscy ,ogłosili jako swój program polityczny część wprost zapowiada naruszenie art 3 konstytucji RP.

Co w Hiszpanii dałoby w nagrodę od 9 do 13 lat ekskluzywnego odosobnienia.

Zamiast 220 tys. kieszonkowego raczej w swojej substancji etycznej krepującego.

Dość jest wydaje się w Gdańsku roboty by Dulkiewicz traciła czas na takie zbytki.

Miejscową publiczność alarmują doniesienia o ekspansji lobby budowlanego na 500 hektarów ogródków działkowych, niepokoi też niesprawność wykonawcza na budowie Nowej Bulońskiej. Wiceprezes interesariusza miasta, który raportuje to opóźnienie, jednocześnie reprezentuje to miasto, miasto Gdańsk w dwóch komunalnych spółkach - raz z woli prezydenta, a raz z woli zastępcy Alana Aleksandrowicza.

Nie jest chyba rolą króla nagradzanie takich praktyk.

Czy gmatwając to co w samorządzie powinno być transparentne Aleksandra Dulkiewicz wykonuje jakiś testament czy wnosi wkład własny wart 220 tys. zł w rozwój gdańskich praktyk demokratycznych w loży prezesa autobusów i tramwajów?

No i co król na to...?

Marek Formela