Remont kładki na Zaspie - niekończąca się historia

O kładce nad ulicami Rzeczypospolitej i Jana Pawła II na Zaspie pisaliśmy wielokrotnie Do czerwca tego roku miała zostać odnowiona. Tymczasem remont już się skończył i co? I nic. Mieszkańcy Zaspy jak bali się po niej chodzić, tak boją się dalej.

Codziennie korzysta z niej wiele osób, dojeżdżający do domu, pracy albo położonego niedaleko szpitala. Kładka nie posiada żadnych udogodnień, nawet bocznych podjazdów.
- Niech pani spojrzy na schody zupełnie się sypią - mówi Bogdan Kamiński mieszkaniec osiedla Młyniec. - Nie mówiąc już o poręczach zniszczonych przez rdzę. Co z tego, że zamontowali windy nieopodal przystanków tramwajowych, skoro coraz trudniej tam dojść, zwłaszcza dla osób starszych lub matek z wózkami. Zresztą windy też jeszcze nie działają.

Ten, kto kilka miesięcy temu posłuchał urzędników i uwierzył w to, że kładka będzie wyremontowana, dalej może w to wierzyć, tylko tym razem nikt nie jest w stanie podać dokładnego terminu, kiedy to nastąpi.
- Wykonawca przebudowy torowisk miał tylko przeprowadzić remont tak zwanych „czterech biegów schodów”, czyli zejść z kładki na przebudowywane tory tramwajowe oraz zainstalować windy dla niepełnosprawnych. I z tego się wywiązał. Co do wind to zostaną one uruchomione przed pierwszym maja. Na remont całej kładki nie dostalibyśmy funduszy z Unii Europejskiej. O remont pozostałej części proszę pytać w Zarządzie Dróg i Zieleni - wyjaśnia Magdalena Skorupka-Kaczmarek, rzecznik prasowy Gdańskich Inwestycji Komunalnych.

- Już dawno złożyliśmy projekt przebudowy kładki do Urzędu Miasta i czekamy na decyzję. Jak tylko zostaną przyznane nam pieniądze ruszamy z remontem. Stale monitorujemy to miejsce i wykonujemy na bieżąco drobne prace remontowe - mówi Elżbieta Banach z działu inżynierii z Zarządu Dróg i Zieleni w Gdańsku.
Należy podkreślić, że ciągle mowa tylko o jednym wiadukcie, w którym ciągle straszą powiększające się kilkudziesięciometrowe dziury. Miasto wciąż nie dogadało się w sprawie remontu z Zarządem Dróg i Zieleni, aż strach pomyśleć, do czego musi dojść, żeby wreszcie urzędnicy przejrzeli na oczy.
Anna Czajkowska