M. Formela: Panie hrabio, pan się nie lęka....

Bronisław Komorowski, hrabia z rodowodem, przy tym pełny marszałek, zastępczy prezydent i kandydat na prezydenta przyszłego, nie chce przyjść na debatę wyborczą do telewizji publicznej, bo nie podoba mu się profil polityczny prezesa, świetnego kiedyś reportera gdańskiej prasy, szefa kilku tytułów, Romualda Orła.

Bywało, panie hrabio, panie kandydacie, znacznie lepiej. Szefem TVP był swojak, partyjny gracz drugiego planu PO, Jan Dworak, nieszczęśnik, któremu nie udało się wygrać konkursu, ale udało przejąć TVP i zaprowadzić słuszne porządki. To właśnie wtedy z telewizji publicznej z TVP II wyeksmitowano audycję Mieczysława F. Rakowskiego. Fetor cieknący z tej decyzji demokraty Dworaka jakoś wtedy przyszłego kandydata na prezydenta wszystkich Polaków nie drażnił.

Dziś drażni jaśniepańska buta kandydata. Warunki formalne spełniło 10 równych wobec siebie i wyborców pretendentów. Decydują o tym przepisy prawa a nie wyniki rozmaitych sondaży. Obywatele mają prawo poznać to co ich dzieli, różni, co może łączyć, jaki mają pomysł na Polskę. Ich publiczny spór ma obnażyć ich przesłanie i umożliwić lepszy wybór - zaakceptować lub odrzucić. Dopóki urna nie policzy głosów Komorowski jest równie ważnym kandydatem co Lepper albo Ziętek. To poczucie wyższości, przepełniające marszałka wypełnia co prawdę ulubiony w PO frazes o przejrzystości, ale czy to jest legitymacja demokraty?

Unikanie wyborczego starcia z Jarosławem Kaczyńskim, a też z każdym innym pretendentem, czyni Komorowskiego kandydatem anachronicznym i cokolwiek zagadkowym. Miałby zostać prezydentem RP ktoś, kto dziwi się że inny obywatel, w tym prezes TVP, ma odmienne sympatie polityczne?

Marek Formela