Prezesi prezydenta - gdański konwój dostatku

Bez pomocy posła Krzysztofa Brejzy (PO) "Gazeta Gdańska" ujawnia dobrobyt panujący w strefie gospodarczej kontrolowanej przez Platformę Obywatelską na Pomorzu. Jego były wieloletni kolega partyjny, Paweł Adamowicz, nie tylko sobie nie odbiera od ust, ale także dba o dostatek swoich menedżerów. Nawet od 50 tys. zł miesięcznie.

W gdańskich spółkach komunalnych, spełniających funkcje usługowe wobec administracji samorządowej, członkowie zarządów mają co kwitować na własnym koncie. Rekordzista Jacek Kieloch, wiceprezes słynnej ostatnio spółki SNG (49 proc. udziałów gminy) inkasuje za sprzedaż wody gdańszczanom ok. 50 tys. złotych miesięcznie!

Zajmowanie się wodą w Gdańsku jest zajęciem, które nie pogarsza sytuacji materialnej szefów spółek. Prezes Jacek Skarbek, od niemal dekady szef zarządu spółki Gdańska Infrastruktura Wodociągowo-Kanalizacyjna, ojciec Mateusza, radnego z klubu PO w Gdańsku, w sezonie bilansowym 2017 odebrał z firmy łącznie z tytułu umowy o pracę i kontraktu na zarządzanie 293 tysiące złotych. Dodatkowo udzielał się w radzie nadzorczej spółki Gdańskie Wody, co przyniosło kolejny dochód w wysokości prawie 50 tys. złotych. W sumie wyraźnie mniej niż wiceprezes Kieloch, ale więcej od chlebodawcy.

W dobrej formie finansowej utrzymuje się także Alan Aleksandrowicz, od 9 lat prezes Gdańskiej Agencji Rozwoju Gospodarczego. Podobnie jak w 2016 tak i w 2017 ten menedżer z doświadczeniem w wydziale paszportów i pracy konsularnej zarobił 280 tys. złotych. Co ujmy nie przynosi mimo inflacji.

Z dobrej pracy w sektorze komunalnym może też radować się Andrzej Bojanowski. Będąc uprzednio zastępcą prezydenta Gdańska dawał sobie także radę z obsługą dwóch rad nadzorczych i dzięki temu sięgnął po członkostwo w Klubie 300 - elitarnym kręgu gdańskiej władzy o dochodach na poziomie 300 tys. zł. Rok ubiegły był dla A. Bojanowskiego nieco inny, bo zmieniały się jego funkcje i zatrudnienie. Objął obowiązki prezesa Areny Gdańsk, stanowisko to pełnił najpierw z delegacji rady nadzorczej, którą następnie opuścił dla wiceprezydent Aleksandry Dulkiewicz, żeby rzecz jasna nie dostało się w obce ręce. W sumie ten uniwersalny w skali Gdańska menedżer zarobił w urzędzie i w spółce 220 tys. złotych, a końcowy budżet uzupełniają 54 tys. złotych z Międzynarodowych Targów Gdańskich. Prezes tych ostatnich, Andrzej Kasprzak, też sięga ok. 200 tys. zł rocznie, wzmacniając też swoją wiedzą i lewicowym ustrojem radę GIWK, co poprawia wynik roczny o ok 20 proc..

Do grupy gdańskich liderów biznesu dołączył w minionym sezonie Maciej Lisicki, ongiś zastępca prezydenta, działacz partyjny PO, znany z niekonwencjonalnych zachowań i ciężkostrawnych frazesów. Nadzorując przez lata sferę komunikacji miejskiej wygrał konkurs na miejsce w zarządzie ZKM (dziś Gdańskie Autobusy i Tramwaje) ogłoszony przez koleżankę z kolegium prezydenta, skarbniczkę miejską Teresę Blacharska, szefową rady nadzorczej ZTM. Jako zastępca Adamowicza Lisicki nie bywał członkiem rad nadzorczych, ale ok. 175 tys. złotych jego praca była warta. Teraz już jako prezes GAiT ujawnił dochód za zarządzanie w kwocie 216 tys. zł i z umowy o prace 21 tys. złotych. To mniej niż Kieloch, a nawet Bojanowski, a ryzyko wyjazdu z firmy na taczce kierowanej przez motorniczych, którym skąpi złotówki, dużo większe.

Za plecami liderów drepczą prezesi spółek budownictwa komunalnego b. radny z otoczenia prezydenta Tadeusz Mękal i b. skarbnik miejski, człowiek lewicy partyjnej, Włodzimierz Pietrzak. Prace pierwszego rada wyceniła w minionym roku na 150 tys. złotych, a drugiego na ok. 170 tys. złotych. Mogą nie zdążyć nawet do Klubu 200...

Jakakolwiek zmiana prezydenta w Gdańsku może oznaczać zmiany w tej klasyfikacji. W morzu nowych możliwości niektórzy mogą pozostać na brzegu... i wziąć sprawy w swoje prywatne ręce.
(gg,set)