Aziewicz: Polska i Litwa mają wspólne interesy

Rozmowa z Tadeuszem Aziewiczem, posłem na Sejm RP, przewodniczącym polsko – litewskiej Grupy Parlamentarnej

- Co jest takiego szczególnego w relacjach Polski i Litwy?
Tadeusz Aziewicz: Jesteśmy nie tylko sąsiadami, łączy nas wspólna historia. Jesteśmy spadkobiercami wspaniałej tradycji. W czasach, kiedy nikt jeszcze nie myślał o integracji europejskiej Polska i Litwa stworzyły jedną z największych potęg ówczesnego świata. Potem nadeszły trudniejsze czasy, spory o Wilno, włączenie Litwy do imperium sowieckiego, następnie odbudowa państwa litewskiego w oparciu o ideę narodową, nierzadko w opozycji do mieszkających tam Polaków.

- Czy stąd  biorą się trudności we wzajemnych relacjach?
Tadeusz Aziewicz: Rany z przeszłości są odczuwalne do dziś i pewnie goić się będą jeszcze długo, jednak nie mogą one przesłonić wielkiego sukcesu, jaki udało się osiągnąć obu narodom – Polska i Litwa są dzisiaj niepodległymi państwami, członkami Unii Europejskiej. To wielkie osiągnięcie, ale też jednocześnie potężne wyzwanie i wielka odpowiedzialność. Historyczna szansa, której nie można zmarnować.

- Jak to osiągnąć?
Tadeusz Aziewicz: Trzeba ze sobą rozmawiać, również o sprawach trudnych, ale przede wszystkim o tym co łączy , o wspólnej przyszłości, bo mamy razem dużo do zrobienia.

- Dlaczego jednak współpraca z Litwą jest tak ważna?
Tadeusz Aziewicz: Jako narody niewątpliwie mamy wspólne interesy, zarówno o charakterze geopolitycznym jak i gospodarczym. Ponadto  z punktu widzenia naszego kraju niesłychanie ważna jest pamięć o Polakach, którzy zostali na Litwie. Bardzo zależy nam na tym, aby dobrze czuli się w państwie litewskim. Mówię o tym, jako syn Polaka spod Nowej Wilejki, którego wojna i układy jałtańskie wyrzuciły z rodzinnego domu.

- Czy są teraz jakieś poważne wyzwania przed wspólną polityką obu państw?
Tadeusz Aziewicz: Jest ich dużo. Na pewno na pierwszy plan wysuwają się kwestie związane z bezpieczeństwem energetycznym Polski i Litwy oraz  dalsze losy inwestycji Orlenu w Możejkach. Na dzisiaj jednak najważniejszym problemem jest osiągnięcie consensusu w zakresie praw mniejszości narodowych.

- Litewska gospodarka nie jest jednak tak silna, jak w części krajów z środkowo-wschodniej Europy. Z czego to wynika?
Tadeusz Aziewicz: Litwa jest stosunkowo małym krajem, ze słabo rozwiniętym przemysłem, myślę, że jej naturalnym atutem z czasem stanie się  położenie. Jak wiemy państwo litewskie znajduje się na wschodniej flance Unii Europejskiej pomiędzy dwoma dużymi krajami –  Polską i Rosją. Wierzę, że w przyszłości właśnie te dwa kraje staną się dla Litwy naturalnymi partnerami do współpracy.

- Co robi polska strona, by wzmocnić to partnerstwo?
Tadeusz Aziewicz: Czynimy to poprzez powołane w tym celu instytucje. Jestem przewodniczącym parlamentarnej grupy polsko-litewskiej, do której należy ok. 40 posłów i senatorów. Jednocześnie jestem też członkiem Zgromadzenia Parlamentarnego Sejmu i Senatu RP oraz Seimasu RL, które działa w oparciu o traktat zawarty pomiędzy Polska a Litwą w 1994 r.

- Czym różnią się te dwa ciała?
Tadeusz Aziewicz: Grupa polsko – litewska to grupa parlamentarzystów - przyjaciół Litwy zainteresowanych działaniem na rzecz dobrych relacji pomiędzy naszymi krajami. Z kolei Zgromadzenie  jest takim  małym, wspólnym parlamentem  (po 20 delegatów z każdego kraju), który na sesjach zwoływanych dwa razy do roku, na przemian w Wilnie i w Warszawie, rozmawia o ważnych dla Polski i Litwy  sprawach, również tych trudnych, dlatego dyskusje czasami bywają gorące.

- Jak powinna wyglądać nasza polityka względem Litwy?
Tadeusz Aziewicz: Na pewno powinna opierać się na wzajemnym dialogu i zrozumieniu. Tylko tak możemy osiągnąć trwały kompromis i dobrze wykorzystać szansę, jaką dla obojga narodów otworzyło członkostwo w Unii Europejskiej. Wierzę, że efektem będzie rozwój gospodarczy obu krajów, a trudno o lepsze lekarstwo na lęki i stereotypy z minionego wieku niż dobrobyt, którego serdecznie życzę zarówno Litwinom jak i Polakom.

Rozmawiał GG