Miało być lanie Jagiellonii, a mogło być Lechii. Kiedy już białostocczanie witali się z gąską, kiedy już dopisywali sobie trzy punkty, obudzili się gospodarze. I może nie wygrali znów z "Jagą", ale w szóstym kolejnym meczu z nią nie przegrali, znów strzelili jej kilka bramek i uporem wydarli punkty. To nie był dobry mecz biało-zielonych. Momentami wręcz tragiczny. Ale przebłyski umiejętności dały w sumie bardzo cenny punkt.
* * *
Lechia Gdańsk: Dusan Kuciak, Mato Milos, Joao Nunes (Joao Oliviera 52'), Błażej Augustyn, Jakub Wawrzyniak, Grzegorz Wojtkowiak, Simeon Sławczew, Milos Krasić (Patryk Lipski 70'), Rafał Wolski, Flavio Paixao (Romario Balde 52'), Marco Paixao
Jagiellonia Białystok: Damian Węglarz, Rafał Grzyb, Nemanja Mitrović, Guti, Piotr Tomasik, Piotr Wlazło, Taras Romanczuk, Przemysław Frankowski (Karol Świderski 89'), Martin Pospisil (Arvydas Novikovas 70'), Fedor Cernych, Cillian Sheridan (Łukasz Sekulski 67')
Bramki: Augustyn (11'), M. Paixao (59', 93') – Augustyn (25'-sam.), Frankowski (29'), Cernych (49')
* * *
Piotr Nowak znów zaskoczył wyjściową jedenastką. Pomieszał w obronie, gdzie pojawił się Joao Nunes, a w porównaniu z początkiem ostatniego meczu w Gliwicach miejscami zamienili się Milos z Wojtkowiakiem. Ponadto na ławce wylądował Lipski, a wskoczył Flavio. Bohaterowie ostatnich wyjazdowych spotkań, czyli Oliveira i Balde, znów rozpoczynali tylko jako rezerwowi. Znów bardzo ruchome ustawienie, które miało zapewnić punkty, jednak brak konkretnej stabilizacji może trochę niepokoić. Owszem, wzmaga to konkurencję, ale jednocześnie wprowadza pewien rodzaj chaosu.
Pierwsze minuty wyglądały dokładnie tak, jak ostatnie mecze obu drużyn. Jagiellonia próbowała coś tam kąsać, ale nie przekładało się to na żadne zagrożenie. Goście byli apatyczni i senni, jak poniedziałkowa pogoda w Gdańsku. A Lechia spokojnie rozgrywała swoje akcje, nie forsowała tempa, była bardzo cierpliwa, ale jednocześnie pomysłowa i odważna. To bardzo szybko przyniosło jej korzyść.
W 11. minucie Wolski dośrodkował z rożnego i stojący na trzecim metrze Augustyn wpakował piłkę do bramki. I szli po kolejne, ale też nie za złamanie karku. Wszystko było naprawdę dokładne i solidne. Tak naprawdę po lekko ponad dwudziestu minutach powinno być 4:0 dla biało-zielonych, ale trzy świetne okazje zmarnował (będący przecież w ostatnim czasie w rewelacyjnej formie) Marco. Na efekty nie trzeba było długo czekać.
W 25. minucie padła bramka wyrównująca z niczego. Nijakie dośrodkowanie Cernycha przeciął Augustyn, który tym samym strzelił swoją drugą bramkę w meczu. Tym razem jednak trafił nie do tej bramki co trzeba. Bezsensowna interwencja, bo Kuciak spokojnie by złapał tę piłkę. Ale, po raz enty – niewykorzystane sytuacje się mszczą. Bardzo blada Jagiellonia nie miała prawa strzelić bramki. A tak, była to dla niej woda na młyn. Lechiści jeszcze nie zdążyli się otrząsnąć i wrócić do gry, a już przegrywali.
W 29. minucie piękną akcję rozegrali Cernych, Pospisil oraz Frankowski i wychowanek Lechii wyprowadził swój obecny klub na prowadzenie. I takim sposobem w cztery minuty goście z Podlasia strzelili więcej bramek niż w pięciu ostatnich spotkaniach z gdańszczanami. Do momentu straty bramki było w porządku, ale od 25. minuty było naprawdę źle.
No i źle się działo od początku drugiej połowy. W 49. minucie piłkę ze skrzydła w pole karne posłał Frankowski, dopadł do niej Cernych i kontrującym strzałem nie dał szans Kuciakowi. Lechia, po kolejnym knock downie i coraz większej liczbie nieprzyjemnych słów z trybun, starała się odwrócić losy spotkania. W 59. minucie pojawiła się iskierka nadziei. Balde ośmieszył obronę gości, wyłożył piłkę do Marco, a ten tym razem się nie pomylił. Od tej pory widzieliśmy mecz, który toczył się w myśl zasady cios za cios. Bramki jednak nie padały. Lechia bardzo chciała, a Jagiellonia – bardzo dobrze się broniąc – już tylko czekała na kontry. I ta chęć biało-zielonych znów została nagrodzona. Podobnie jak w Gliwicach. Na minutę przed końcem świetnie w pole karne dośrodkował Wawrzyniak, a tam niepilnowany Marco pięknym strzałem głową dał gdańszczanom remis.
Powinno być po meczu w połowie pierwszej odsłony. Mogły być trzy punkty, powinny nawet. Ale jednak rehabilitacja zespołu Piotra Nowaka, zwłaszcza Marco, który uratował ten mecz, zasługują na chociaż umiarkowane słowa uznania. Lechia wciąż jest w tym sezonie zamroczona, wciąż bez rytmu i cały czas bez wygranej na własnym stadionie. Ale momentami gra jak z nut. Tylko dlaczego tak rzadko... Niemniej jednak, mimo szybkiego upadku z nieba do piekła, udało się chociaż na koniec zawędrować do czyśćca.
Patryk Gochniewski
Inne artykuły związane z:
- 22/09/2017 08:55 - Nowa miotła kontra siła młodych?
- 21/09/2017 19:35 - Inauguracja XXVI edycji turniejów tenisa stołowego "Omida Open"
- 20/09/2017 12:35 - Kadrowe roszady przed powtórką finału w Tarnowie
- 19/09/2017 22:16 - Arka w ćwierćfinale Pucharu Polski - wynik
- 18/09/2017 18:22 - Gdzie ta Lechia, gdzie jej czar... - oceny gdańszczan po meczu z Jagiellonią
- 18/09/2017 16:44 - 36 uczestników - 36 zwycięzców - GALERIA
- 18/09/2017 10:21 - Znów będzie tęgie lanie?
- 17/09/2017 17:39 - Drugie podejście do rewanżu NICE 1. Ligi Żużlowej 24 września
- 16/09/2017 20:36 - Grupa Azoty Unia - Zdunek Wybrzeże LIVE - mecz odwołany
- 16/09/2017 17:01 - Zdunek Wybrzeże ma czego bronić w Tarnowie