Sellin: Oczekuję odpowiedzi od dyrekcji ECS dlaczego dawni bohaterowie nie utożsamiają się z tą instytucją

Z Jarosławem Sellinem, posłem PiS z okręgu gdańskiego, wiceministrem kultury i dziedzictwa narodowego rozmawia Artur S. Górski

- "Jeśli się nie opamiętamy i nie zrozumiemy, że trójpodział władzy jest niezbędny, to będę musiał znowu stanąć na czele i poprowadzić bój". To powiedział Lech Wałęsa podczas obchodów 45. rocznicy Grudnia '70 w Europejskim Centrum Solidarności. Czy jest aż tak groźnie, że mamy iść w jakiś bój?
Jarosław Sellin: Pomysłów i projektów politycznych Lecha Wałęsy nie sposób komentować. One żyją własnym życiem. Mają swój niezaprzeczalny walor intelektualny i poznawczy. Jeżeli pójść w bój to w imię czego?

- Być może o nową Europę? Demokracja liberalna przeżywa kryzys. Liberalnej Europie brakuje tchu i świeżości idei. Pokazał to kryzys migracyjny. Skandynawia, Francja, Austria, Węgry zwracają się w stronę idei narodowych. To jest szansa czy niebezpieczeństwo dla Unii?
Jarosław Sellin: Tutaj nie chodzi o spór o to, czy demokracja liberalna przeżywa kryzys. Tylko o to, czy cywilizacja zachodnia, inaczej euroatlantycka i judeochrześcijańska, takiego kryzysu nie przeżywa. W Europie obserwujemy odchodzenie od własnych, aksjologicznych korzeni. Zapomina się, a nawet zwalcza, dziedzictwo chrześcijańskie. Z tego wynika głębszy kryzys. Nie tylko z kontestowania form ustrojowych. Sami Europejczycy nie chcą wiedzieć kim są, z czego czerpią wartości, którymi się przejmują, z jakich wynikają one przesłanek, z czego się wzięły. A przecież wywodzą się one z dziedzictwa judeochrześcijańskiego.

- Próby wyzucia Europy z tejże tradycji chrześcijańskiej sięgają Rewolucji we Francji. Mimo to duch chrześcijański przetrwał. Dzisiaj chrześcijaństwo jest w defensywie?
Jarosław Sellin: Jest w ewidentnym kryzysie. Ateizacja społeczeństw europejskich następuje. I nie jest to agnostycyzm, a właśnie ateizacja. Tendencja, by pod płaszczykiem państwa neutralnego światopoglądowo tak naprawdę narzucać lewicowo-liberalną poprawność polityczną jest ewidentna. Życie nie znosi próżni. Jeśli jedne wartości są wypłukiwane - w ich miejsce pojawiają się inne. Wśród elit europejskich dominuje wrażliwość lewicowo-liberalna.

- I dlatego w Polsce obóz prawicowy, określający się jako patriotyczny, nawet po transformacji, od 1989 roku jest w defensywie? Widać to choćby w mediach, w których dominuje narracja liberalna, a nawet libertyńska?
Jarosław Sellin: Owszem, obszar medialny, ten szeroko rozumiany, jest zdominowany przez wrażliwość lewicowo-liberalną. To jest zjawisko cywilizacyjne. Tak jest nie tylko w Polsce a niemal wszędzie. Dlaczego tak się dzieje, że wrażliwość konserwatywna, prawicowa, jest w obszarze medialnym słabsza to jest temat odrębny. Wymagający głębokiej analizy. Być może wynika to z tego, że beneficjentem wolności, rozumianej jako idea, są media, które nie lubią ograniczeń. Środowiska prawicowe, czy też konserwatywne oraz Kościół, głoszą pogląd, iż wolność wiąże się z odpowiedzialnością. Ma ona swoje granice i trzeba z wolności rozumnie korzystać. Jest to przedmiotem kontestacji środowisk liberalnych, w których istnieje tendencja do rozciągania obszaru wolności ekspresji bez odpowiedzialności. Siłą rzeczy więc media w swej części dominującej nie lubią środowisk konserwatywnych czy Kościoła. To zjawisko trwałe. Trzeba sobie z tym radzić. Ludzie o poglądach konserwatywnych, prawicowych, potrafią wygrywać demokratyczne wybory mimo niesprzyjającego otoczenia medialnego. Potrafią też tworzyć swoje media.

- Czy w mediach publicznych konieczne jest doprowadzenie do równowagi między sposobami spojrzenia na rzeczywistość i jej opisu, które są przecież różne wśród Polaków? Czy TVP SA będzie instytucją kultury?
Jarosław Sellin: Media publiczne są obszarem, na którym władza państwowa ma jakiś wpływ. Powinna więc zabiegać by te media jak najlepiej wypełniały swoją misyjną rolę w promowaniu kultury narodowej oraz w dziedzinie solidności debaty publicznej. Tego możemy wymagać. Należy tak czynić, jeżeli media publiczne nie wypełniają tej roli. Stąd poprzez zmiany ustawowe dążymy by  były one instytucjami rzeczywistej użyteczności publicznej, inaczej narodowymi instytucjami kultury.  

- Nie będą więc podlegać rygorom spółek handlowych, które walczą o wyniki ekonomiczne? Dzisiaj mamy dyktat reklamodawców w miejsce Głównego Urzędu Kontroli Prasy Publikacji i Widowisk. Czy model finansowania poprzez abonament, w innej może formule, jest do uratowania?
Jarosław Sellin: Abonamentu już się nie da  podnieść. Jest on na trwałe uśmiercony nieodpowiedzialnymi wypowiedziami ówczesnego premiera Donalda Tuska na temat nie płacenia abonamentu i nie karania za niepłacenie. Pracujemy nad nowym modelem finansowania mediów publicznych. Mówię o finansowaniu publicznym. I taki model niebawem będzie zaprezentowany.   

- Czy w mediach publicznych pozostaną reklamy?
Jarosław Sellin: Prawa do emisji reklam nie odbierałbym mediom publicznym, bo w tym zakresie ograniczenia i tak są. Nie mogą one na przykład przerywać programów reklamami, tak jak czynią to media komercyjne.

- Telewizje regionalne były ośrodkami informacyjnymi i opiniotwórczymi. Jaka jest przyszłość tych ośrodków?
Jarosław Sellin: Media regionalne powinny być wzmocnione. Jeśli nam się uda wygospodarować trzy razy większe pieniądze na media publiczne niż mają one teraz, to połowa tychże środków powinna być przeznaczona na radio regionalne, na telewizję regionalną, a nie przede wszystkim na centralę. Dzięki temu ośrodki regionalne telewizji będą mogły emitować przynajmniej dwukrotnie więcej niż dzisiaj programu wytworzonego oryginalnie. Dzisiaj są to trzy-cztery godziny programu oryginalnego wyprodukowanego dziennie. Tego programu powinno być znacznie więcej, gdyż dużo więcej ciekawych rzeczy dzieje się w regionach, które można i warto prezentować.  

- Instytucje kultury mają swoje znaczenie w budowaniu postaw obywatelskich. Czy Europejskie Centrum Solidarności ma "przechył" w stronę gloryfikacji tradycji i dorobku Okrągłego Stołu i częściowo wolnych wyborów z 4 czerwca 1989 roku oraz ludzi, którzy wspięli się na szczyt schodów władzy? Czy jest konieczność przemodelowania tej instytucji?
Jarosław Sellin: Europejskie Centrum Solidarności powstawało, kiedy rządziliśmy w ministerstwie kultury i dziedzictwa narodowego w latach 2005-07. Było silnie wspierane. Nie ja powinienem odpowiadać ta to pytanie lecz kierownictwo ECS. Nie miałem jeszcze okazji do rozmowy na te tematy, ale chciałbym usłyszeć odpowiedzi na pytania dlaczego tak się potoczyły sprawy, że z Europejskim Centrum Solidarności nie utożsamiają się wszyscy legendarni bohaterowie "Solidarności", dlaczego NSZZ "Solidarność", następca prawny "Solidarności" lat 1980-81, też nie do końca utożsamia się z tą instytucją. Ja stawiam te pytania i chciałbym usłyszeć odpowiedzi od dyrekcji ECS dlaczego tak się stało oraz jaki ma ona pomysł na to, by wszyscy się w tej instytucji czuli dobrze, by czuli się zauważeni i dowartościowani. I aby obecny NSZZ "Solidarność" uważał, że to jest jego miejsce, opowiadające jego historię. Tak, by "Solidarność" chciała w ECS organizować swoje imprezy, a nie tylko w Sali BHP, kilkaset metrów dalej. W przyszłości oczekuję odpowiedzi na pytania ze strony kierownictwa ECS.

- Muzeum II wojny światowej, ważne dla świadomości historii najnowszej tej części świata,  powstaje z mozołem. Co dalej stanie się z tym projektem?
Jarosław Sellin: To byłaby ważna placówka, która mogłaby pomóc w polskiej polityce historycznej. Powinno ono prowadzić polską narrację o II wojnie światowej. Interpretacje tej wojny w krajach w nią zaangażowanych, wciągniętych w jej dramat, są różne. Nie znam takiego muzeum, które by próbowało opowiadać zuniwersalizowaną historię.  Każdy opowiada swoją historię II wojny światowej. I gdańskie, polskie muzeum II wojny światowej powinno taką interpretację przedstawić Polakom i cudzoziemcom, którzy będą je odwiedzać.