Przeciętna Rada Miasta, dobry prezydent, przeciętna jakość życia - tak oceniają gdańszczanie

W Urzędzie Miejskim przedstawiono wyniki badań ankietowych związanych z problematyką miejską i polityką lokalną oraz jakości życia w Gdańsku. Wynika z nich, że 72,50 procenta gdańszczan interesuje się działalnością władz, 39 procent dobrze ocenia działania Rady Miasta, 54 procent conajmniej dobrze ocenia działalność prezydenta Pawła Adamowicza. Średnia ocena jakości życia w Gdańsku w skali od 1 do 6 to 3,59.

Pracownia Realizacji Badań Socjologicznych Uniwersytetu Gdańskiego w dniach 20 listopada-9 grudnia ubiegłego roku przeprowadziła na terenie
Gdańska badanie ankietowe poświęcone niektórym zagadnieniom związanym z problematyką miasta oraz polityka lokalną. Badanie przeprowadzono po raz siedemnasty na zlecenie Urzędu Miasta w Gdańsku.

Badania związane z problematyką miejską i polityką lokalną przeprowadzono 1000-osobowej próbie dorosłych mieszkańców Gdańska w oparciu o kwestionariusz wywiadu (PAPI).

Według badań 72,5 procenta gdańszczan interesuje się działalnością władz miasta. Rok temu takich osób było 2,5 procenta mniej.
Na przestrzeni lat zdecydowanie zmieniło się źródło informacji na temat życia miasta i działalności władz. W 2000 roku głównym źródłem była lokalna telewizja - 75 procent. W 2012 telewizja była głównym źródłem informacji dla 55 procent badanych. Jeszcze większy spadek zanotowała prasa codzienna - z 62 % do 37 %. Co nie dziwi coraz częściej informacje pozyskiwane są z internetu - 12 % w 2000, 55 % w 2012.

Gdańszczanie dość krytycznie oceniają działalność Rady Miasta. Conajwyżej dostatecznie oceniło działalność radnych w 2012 roku 61 procent badanych. Bardzo dobrze lub dobrze tylko 3 %. W skali od 1 do 6 Rada dostała ocenę 3,1; o 0.1 lepszą niż w ostatnich trzech latach.

Z zastępców prezydenta najlepiej znany jest Maciej Lisicki, którego z nazwiska kojarzy 29 procent badanych. Jednocześnie jest to zastępca prezydenta z najgorszą oceną - 2,9. Taką samą ma Ewa Kamińska.

Conajmniej dobrze działalność prezydenta Pawła Adamowicza w 2012 roku oceniło 64 procent badanych, w tym 13 % bardzo dobrze lub celująco. Podobnie jak przed rokiem prezydent uzyskał średnią ocen 3,8. Jeśli chodzi o zaufanie to 45 procent gdańszczan ma do prezydenta zaufanie, a 41 procent nie.

Według zdecydowanej większości osób władze miasta zrobiły dość dużo, ale wielu spraw nie zrealizowano - 71 procent.

Zdecydowanie największym sukcesem miasta w 2012 roku była dobra organizacja EURO 2012 - 57 %. Jako największą porażkę wskazywano problemy komunikacyjne i drogowe - 37 %. Co ciekawe komunikację wśród sukcesów wskazywało 33 procent badanych.

Według ankiety największej poprawie w minionym roku uległa komunikacja - 63 procent poprawa przy 12 % za pogorszeniem. Najmniejszej sytuacja na rynku pracy - 12 procent za poprawą, 22 % za pogorszeniem się.

Rozwój infrastruktury drogowej to według badanych najważniejszy problem. Taką odpowiedź podało 39 procent badanych.

Wśród realizowanych i planowanych inwestycji największą akceptację społeczną uzyskały: ochrona przeciwpowodziowa - 79 % zdecydowanie za, 16 % raczej za; projekt komunikacji miejskiej - tramwaj na Piecki-Migowo - 79 %, 15 %; budowa tunelu pod Martwą Wisłą (trasa Słowackiego) - 78 %, 11 %. Najwięcej przeciwników mają: budowa ECS - 29 przeciwnych, przy 13 zdecydowanie za i 19 raczej za; budowa Teatru Szekspirowskiego - odpowiednio - 5 %, 29 %, 28 %.

80 procent badanych conajmniej "raczej dobrze" oceniło organizację EURO 2012 przez Gdańska, a 71,9 procenta uznało, że mistrzostwa przyniosły miastu korzyści. Wśród korzyści najwięcej osób wskazało promocję i reklamę Gdańska (87,3 %) oraz budowę PGE Areny (86,2 %). EURO 2012 to również wydarzenie, które najbardziej utkwiło w pamięci. Tak uznało 67 procent badanych.

Za największy autorytet związany z Gdańskiem wśród osób nieżyjących uznano Macieja Płażyńskiego, a wśród żyjących Lecha Wałęsę. Ciekawostką jest 10 pozycja Güntera Grassa wśród... nieżyjących autorytetów!

Jakość życia w Gdańsku, której dokonano na grupie 1600 gdańszczan, wyznaczono na podstawie wypadkowej dwóch czynników:
1) nakładów finansowych, inwestycji i podejmowanych działań przez władze lokalne,
2) aspiracji społecznych, potrzeb i oczekiwań mieszkańców - jeżeli potrzeby i oczekiwania w zakresie standardów życia rosną szybciej niż rozwój infrastruktury miejskiej, to pomimo obiektywnej poprawy sytuacji w mieście, poczucie jakości życia może ulegać znacznemu obniżeniu.

W badaniu uwzględniono takie wskaźniki jakości jak:
- Warunki mieszkaniowe
- Sytuacja finansowa
- Ochrona zdrowia
- Edukacja
- Infrastruktura rekreacyjno – sportowa
- satysfakcja zawodowa
- Infrastruktura drogowa
- Sieć handlowo-usługowa
- Komunikacja tramwajowa
- Komunikacja autobusowa
- Komunikacja SKM
- Powiązania komunikacyjne (łatwość przemieszczania się)
- Poczucie bezpieczeństwa i ład społeczny
- Oferta kulturalna miasta

W skali 1-6 najwyższy ogólny wskaźnik jakości życia w Gdańsku osiągnęły Śródmieście i Aniołki - 3,76. Niewiele niższy wskaźnik osiągnęły - Przymorze Wielkie, Przymorze Małe, Żabianka – Jelitkowo - 3,75. Na przeciwległym bieguni znalazły się Orunia, Św. Wojciech i Olszynka ze wskaźnikiem 3,03.

Pogorszenie jakości życia w odbiorze społecznym nastąpiło przede wszystkim w tych wymiarach życia, które w znacznym stopniu uwarunkowane są sytuacją makroekonomiczną (kryzys) i polityką prowadzoną na poziomie ogólnokrajowym: sytuacja finansowa, satysfakcja zawodowa, ochrona zdrowia, edukacja. Dodatkowo niewielki spadek ocen nastąpił w przypadku komunikacji autobusowej oraz Szybkiej Kolei Miejskiej (SKM).

Poprawa jakości życia w odbiorze społecznym w stosunku do poprzednich lat nastąpiła w następujących sferach życia i funkcjonowania miasta: infrastruktura drogowa, komunikacja tramwajowa, infrastruktura sportowo-rekreacyjnej, oferta kulturalna miasta. Poprawa nastąpiła zatem
głównie w tych dziedzinach życia, za które w największym stopniu odpowiada samorząd lokalny.
TŁ