Tegoroczne, ósme z kolei Misterium gdańskie odbyło się w Wielki piątek, 29 marca 2013 r. Rozpoczęło się ono na przedprożach Dworu Artusa, a po trzech godzinach zakończyło na Górze Gradowej. Uczestniczyło w nim kilka tysięcy osób.

GALERIA

Trasa Misterium wiodła spod Dworu Artusa, ulicami. Długa, Tkacka, Wielkie Młyny, Rajska, obok City Forum, następnie przejściem podziemnym, schodami ruchomymi prowadzącymi na Dworzec PKS, po czym ul. Gradową na wzniesienie Gradowej Góry.

W tym roku organizatorzy Stowarzyszenie SUM i oo. kapucyni, zaproponowali nieco odmienną inscenizację uliczną niż dotychczas. Jak powiedział nam Adam Hlebowicz ze Stowarzyszenia SUM, tegoroczną przygotował inny zespół aktorski pod pieczą reżyserską Jakuba Kornackiego, na co dzień związanego z Teatrem Muzycznym w Gdyni. Większość aktorów pochodzi ze Studium Wokalno-Aktorskiego, działającego przy tej scenie. Pojawili się też aktorzy Teatru Wybrzeże i Teatru Muzycznego. Statyści w większość pochodzili z trójmiejskich duszpasterstw akademickich. Oprawę muzyczną zapewnił zespół i Diakonia Muzyczna „Jezus Żyje” kierowane przez Czarka Paciorka, a wsparcie rytmiczne zespół Ikenga Druumers. Wyjątkowa muzyka autorstwa Czarka Paciorka do słów Tomasza Pohla, skomponowana specjalnie pod kątem Drogi Krzyżowej, zapewniła niepowtarzalny nastrój i skupienie.

W tym roku dramaturgia wydarzeń skupiała się głównie wokół kilku Stacji Drogi Krzyżowej, usytuowanych wokół Dworu Artusa i Ratusza Głównego Miasta (sąd nad Chrystusem), skrzyżowania ulicy Rajskiej z Heweliusza (upadek Jezusa) oraz Góry Gradowej (ukrzyżowanie i śmierć na krzyżu).

- Zrealizowaliśmy pełną Drogę Krzyżową, z odtwarzaniem poszczególnych scen, przy czym nie było typowych akcentów modlitewnych charakterystycznych dla tego nabożeństwa - powiedział nam Adam Hlebowicz. - Naszym celem było wzbudzenie refleksji w mieszkańcach Gdańska, a poprzez udział wielu mediów i transmisje z inscenizacji, także odbiorców tych mediów w całym kraju, że w tym dniu przed prawie 2000 laty wydarzyło się coś niezwykle ważnego. Chcieliśmy skonfrontować normalne życie miasta, jak zakupy, ruch, pośpiech, codzienne zabieganie, z bardzo wyrazistym wspomnieniem tamtych chwil. Dlatego też część naszych aktorów była ubrana w normalne, współczesne stroje.

Wła-49
Zdjęcia: Włodzimierz Amerski