Akapit wydawcy: Puckie rytmy Kidawy-Błońskiej

Było słychać.

Było bardzo dobrze słychać.

"Ty ch..." "będziesz siedział".

Smród tych pierdnięć przyciągnął warszawską damę, rzadkiej urody ignorantkę, schetynową marionetkę.

Oraz jej (PO)morski dwór.

"To rzeczywiście dzień zupełnie wyjątkowy(...) Moment rzucenia platynowego pierścienia przez gen. Hallera w wody Bałtyku. Moment, w którym rybacy z Pucka, Kaszubi trzymając wiosła jako strażnicy polskiego Bałtyku, przekazali pieczę i straż nad Bałtykiem polskim żołnierzom, którzy tutaj przybyli. Chce pokłonić się Pomorzu, chce pokłonić się Kaszubom, chce pokłonić się ludziom tej ziemi(...) dzięki czemu możemy być także tu dzisiaj, razem stać na polskim wybrzeżu. Stać nad Zatoką Pucką"

I było widać.

Było bardzo dobrze widać.

Wspólną radość.

Nowacka, Rybicki, Lewandowski, Aziewicz, no i zaplątany w obce sieci Rutka.

Było widać kontrasygnatę partyjnej oligarchii dla pospolitego chamstwa.

Uściski, pocałunki, serdeczności.

Autoryzacja mowy nienawiści w dniu święta państwowego.

Lekcja poglądowa dla rady krajowej PO wystawiona z proletariacką szczerością.

"Imagine there's no hate"

A wcześniej... pani Małgorzata Kidawa Błońska w kościelnej ławce z panem Andrzejem Dudą.

Przekazali sobie znak pokoju.

Cokolwiek później prezydent powiedział, niewiele zdawała się zrozumieć.

Są takie chwile, gdy to co państwowe, wspólne, konstytuujące tożsamość narodu, ubezpieczające jego trwanie i kondycję zbiorową, nie podlega partyjnej erozji.

Tyle wypada wiedzieć kandydując nawet do rady gminy.

Wywrzaski "ty ch..." łatwo zamienić na wywrzaski "ty k...".

Obelgi nie mają płci.

Oby zgoda na publiczne ubliżanie nigdy Pani nie dotknęła.

Pani Małgorzato Kidawa-Błońska, czy okazana w Pucku euforia to jest górny pułap Pani politycznych uniesień?

Kilka kilometrów od Piaśnicy wzięła Pani udział w marnej operetce.

Szkoda Pani fatygi na takie uwodzenie Kaszubów. Nie zostanie tu Pani sołtysem nawet na wybudowaniach.

Marek Formela