Formela: Dworzanie i poddani

Zamiast uczciwie informować o nędzy emerytów obecnych, premier roi o bogactwie przyszłych. Ukrywa prawdziwy sens tzw. reformy, zwalcza pomysł na referendum, i chciałby projekt wielkiej umowy społecznej wprowadzić gwałtem, konsultacje nad nią sprowadzić do biegu na 100 metrów, który sam na piętach pokracznie uprawia.

Więcej zaś czasu woli przeznaczać na rozliczanie rządu, który osobiście do życia przywołał. To spektakl dla biedoty, której premier się ma jawić jako strażnik publicznego porządku -  za dobre wynagrodzi, za złe przykładnie swoich nieporadnych dworzan ukarze. Nie siebie, który ten bałagan wymyślił, ale tych nieszczęsnych ministrów, których do roli zderzaków sprowadził. Będzie ich teraz wzywał, pouczał, łajał i poszturchiwał, krzywdy żadnej im nie czyniąc.Represje te teatralnie podawane zająć bowiem mają uwagę społeczną błahostkami, a przy okazji pokazać, że premier ostatnio dość niesprawny, sprawnie kontroluje najbliższych podwładnych. Jak dalej będą zawodzić i upłynie kolejnych 100 dni dostaną zasłużoną dymisję.

W tym zgiełku politycznego faryzeuszostwa nikt już nie zauważa, że...
Wśród państw UE o populacji ponad 6 mln. mieszkańców mieliśmy w roku 2010 (dane za 2011 nie są jeszcze publikowane):
1. Największa ilość mieszkańców w wieku produkcyjnym przypadającą na jednego emeryta (5,23)
2. Mamy najmłodsze społeczeństwo (38,5 lat)
3. Jedną z najkrótszych przeciętnych długości życia (76,05 lat)
4. Najmniejszą ilość % w populacji mieszkańców w wieku emerytalnym (13,7%)
5. Największy udział % w populacji mieszkańców w wieku produkcyjnym

Fakty te, na portalu  factbook, albo z danych Eurostatu, gnębić powinny świadomość publiczną od rana do wieczora. I inną część prawdy o pomysłach Tuska i jego kompanii na życie po 60. obnażać.
Marek Formela