DAREK

Mój kolega i rówieśnik. Chłopak z Ojcowskiej. Poznałem Go w 1972 roku, był mieszkańcem dzielnicy Siedlce przy ul. Ojcowskiej. Graliśmy mecz Orunia - Siedlce na boisku L.O nr VII przy ul. Smoleńskiej na Oruni. Jakaś moda wtedy była, że rywalizowały dzielnicy naszego miasta. Starsi od nas organizowali bójki pomiędzy dzielnicami: Chełm kontra Orunia, Orunia - Stogi. Młodsi organizowali mecze piłki nożnej pomiędzy dzielnicami. Arenami tych zmagań były boiska przy ul. Augustyńskiego, Smoleńskiej czy przy Alei Zwycięstwa.

Darek ze swoimi Siedlcami rozgromił Orunię chyba 5:1. Piszę Darek nie Siedlce, bo sam strzelił 4 gole. Wszystkie dystansu bomby w okienko bramki Oruniaków.

10 lat później Darka spotkałem już w Lechii. Ja na trybunie, On na boisku. Jako wychowanek klubu, trenował go wielki Roman Korynt, również Roman Rogocz. Do kadry pierwszej drużyny włączył Go trener Jerzy Jastrzębowski i wtedy Jego piłkarska kariera mocno rozkwitła. Awans z III do II ligi, Puchar Polski, Super Puchar Polski i słynny mecz Lechia - Juventus. Na koniec awans do I ligi (to ówczesna ekstraklasa).

Darek był moim informatorem o tym co się dzieje w drużynie Lechii. Opowiadał jak zabrakło dla niego miejsca w samolocie do Turynu na mecz z cyklu Pucharu Zdobywców Pucharów. Zamiast Jego pojechał jeden z działaczy z tzw. koleżanką...

Wspominał jak oddelegował Go do Iglopolu Dębica trener Wojtek Łazarek. Darek nie chciał tam jechać, ale został zmuszony wzmocnić kadrę drużyny, która była oczkiem w głowie dyrektora Iglopolu i wiceministra rolnictwa w rządzie PRL. Wracając do Trójmiasta skorzystał z oferty gdyńskiej Arki, czego wstydził się do ostatnich swoich dni.

Żegnaj Darku i do zobaczenia...